Verbum

ла́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Спецыяльнае памяшканне, дзе мыюцца і парацца.

Пабудаваць новую лазню.

2. Мыццё ў такім памяшканні (разм.).

Пасля малацьбы добра схадзіць і ў лазню.

3. перан. Наганяй, суровая вымова (разм.).

◊

Даць (задаць) лазні (разм.) — даць наганяй, строгую вымову.

|| памянш. ла́зенька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

|| прым. ла́зневы, -ая, -ае і ла́зенны, -ая, -ае.

лазня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кусты лазы, лазовы зараснік.

Буяў густы л.

|| прым. лазняко́вы, -ая, -ае.

лазо́вы гл. лаза.

лазу́рак, -рку, м.

1. Тое, што і блакіт.

2. Фарба светла-сіняга колеру.

Малярны л.

лазуры́т, -у, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Мінерал сіняга колеру; выкарыстоўваецца для дробных вырабаў, упрыгожанняў, прыгатавання фарбаў (ультрамарыну).

|| прым. лазуры́тавы, -ая, -ае.

лазу́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Разведчык (звычайна ў тыле ці ў размяшчэнні праціўніка); шпіён.

Паслаць лазутчыка.

|| ж. лазу́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лазу́тчыцкі, -ая, -ае.

ла́йба, -ы, мн. -ы, лайб і -аў, ж.

Вялікая парусная лодка з косымі парусамі (звычайна двухмачтавая).

|| прым. ла́йбавы, -ая, -ае.

лайда́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Гультай, бяздзейны, варты пагарды чалавек.

|| ж. лайда́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. лайда́цкі, -ая, -ае.

лайда́цтва, -а, н. (разм.).

Гультайства, бяздзейнасць.

лайда́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. (разм.).

Гультайнічаць, бяздзейнічаць, ухіляцца ад работы, ад абавязкаў.