адшвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Адвесці (судна) ад прычала, аддаўшы швартовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азаніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Ачышчэнне азонам з мэтай абясшкоджання і ліквідацыі дрэннага паху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азімута́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае дачыненне да вызначэння азімута. Азімутальны круг компаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айкані́мія, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць уласных назваў населеных пунктаў пэўнай тэрыторыі. Айканімія Міншчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акісля́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны выклікаць акісленне. Акісляльныя працэсы. Акісляльнае дзеянне. Акісляльныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́пнасць, ‑і, ж.

Спец. Узнаўленне ранейшых расходаў у выглядзе грашовых сум, матэрыяльных каштоўнасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апастэрыёрны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заснаваны на вопыце; які вынікае з вопыту; проціл. апрыёрны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплікату́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да аплікатуры. Аплікатурныя абазначэнні на нотах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрасня́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ачысткі вады ад раствораных у ёй солей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́кіс, ‑у, м.

Спец. Ніжэйшая ступень акіслення хімічнага элемента. Закіс азоту. Закіс медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)