Verbum

мала́йцы, -аў, адз. -ла́ец, -ла́йца, м.

Група народнасцей і плямён, якія жывуць на астравах Малайскага архіпелага.

|| ж. мала́йка, -і, ДМ -ла́йцы, мн. -і, -ла́ек.

|| прым. мала́йскі, -ая, -ае.

маланкаадво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вертыкальны металічны стрыжань, злучаны провадам з зямлёй, які служыць для аховы будынкаў ад прамых удараў маланкі; громаадвод.

|| прым. маланкаадво́дны, -ая, -ае.

мані́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Белы нагруднік, прышыты або прышпілены да мужчынскай кашулі, а таксама ўстаўка на грудзях у жаночай сукенцы.

|| прым. мані́шкавы, -ая, -ае.

манса́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -са́рд і -аў, ж.

Жылое памяшканне пад самай страхой дома з нахіленай столлю або сцяной.

Дом з мансардай.

|| прым. манса́рдавы, -ая, -ае.

маскара́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Баль, вечар, на які прыходзяць у масках і спецыяльных касцюмах.

Навагодні м.

2. перан. Прытворства, падман.

|| прым. маскара́дны, -ая, -ае.

мастадо́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вялізная вымерлая млекакормячая жывёліна атрада хобатных.

Не чалавек, а м. (перан.: пра каго-н. вялікага і нязграбнага).

|| прым. мастадо́нтавы, -ая, -ае.

махля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто займаецца махлярствам, махлюе; жулік, ашуканец.

|| ж. махля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. махля́рскі, -ая, -ае.

Махлярскія звычкі.

махо́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, з лісця і сцябла якой атрымліваюць тытунь.

2. Тытунь ніжэйшага гатунку з такой расліны.

|| прым. махо́рачны, -ая, -ае.

мірт, -а, М мірце, мн. -рты, -ртаў, м.

Паўднёвая вечназялёная куставая або дрэвавая расліна сямейства міртавых з пахучымі белымі кветкамі.

|| прым. мі́ртавы, -ая, -ае.

М. вянок.

Сямейства міртавых (наз.).

мэ́та, -ы, ДМ мэ́це, мн. -ы, мэт, ж.

Тое, да чаго імкнуцца, што трэба ажыццявіць.

Ісці да запаветнай мэты.

◊

З мэтай — для таго, каб.

|| прым. мэ́тавы, -ая, -ае.