наско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скаціць адкуль‑н. або куды‑н. у вялікай колькасці. Наскочваць камення з гары. Наскочваць кучу бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што і чаго.

Начыніць фаршам. Нафаршыраваць рыбу. // Фаршыруючы, прыгатаваць у якой‑н. колькасці. Нафаршыраваць каструлю перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нацаніць. Правесці нацэнку.

2. Сума, на якую павышана цана чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгатава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм. Стаць гатовым да чаго‑н. [Лявон:] Што я маруджу? Трэба ісці хутчэй.. прыгатавацца ў вялікую вандроўку! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. прыпраў, ‑прала; зак., што і чаго.

Спрасці яшчэ, у дадатак да спрадзенага. Прыпрасці трохі нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаваро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Тое, што і папаварочаць. За сваё жыццё .. [Тоня Базылькевіч] бярвення папаварочваў і карчоў папакарчаваў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полімеры́я, ‑і, ж.

Спец. З’ява генетычнай сувязі палімера з простай малекулай, у выніку чаго малекулярная вага палімера кратна малекулярнай вазе простай малекулы.

[Грэч. polymereia — наяўнасць многіх частак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́кцыя, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.

2. Спец. Павялічанае адлюстраванне чаго‑н. на экране, атрыманае аптычным спосабам.

[Ад лац. projectio — кіданне наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Найбольш спрыяльны для чаго‑н., найбольш адпаведны чаму‑н., найлепшы. Аптымальныя нормы высеву. Аптымальны водна-паветраны і цеплавы рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспрэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Выступіць у спрэчках з абвяржэннем чыіх‑н. думак, сцверджанняў; даказаць у спрэчцы памылковасць, беспадстаўнасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)