Verbum

лапушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́цца; незак. (разм.).

Пышна разрастацца.

Лапушацца лісты плюшчу.

лапцю́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто носіць лапці; селянін-бядняк.

2. перан. Тое, што і лапатнік (у 2 і 3 знач.).

|| прым. лапцю́жны, -ая, -ае.

лапцява́ты, -ая, -ае (разм.).

Нязграбны, нехлямяжы, пазбаўлены прывабнасці.

лапча́сты, -ая, -ае.

Падобны па форме на лапу.

Лапчастае лісце.

ла́пчаты, -ая, -ае.

1. Які мае лапы з перапонкамі.

Лапчатыя птушкі.

2. Тэхнічныя інструменты, у якіх часткі маюць выгляд лапы (спец.).

Л. культыватар.

ларне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

1. Род манокля ў аправе.

2. Складныя акуляры ў аправе з ручкай.

|| прым. ларне́тны, -ая, -ае.

Л. шнурок.

ларо́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

Гандлёвая палатка.

|| прым. ларо́чны, -ая, -ае.

ларо́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Прадавец у ларку.

|| ж. ларо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ларо́чніцкі, -ая, -ае.

ларынгало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем захворванняў гартані, іх лячэннем і прафілактыкай.

|| прым. ларынгалагі́чны, -ая, -ае.

ларынгі́т, -у, М -гі́це, м.

Запаленне слізістай абалонкі гартані.

|| прым. ларынгі́тны, -ая, -ае.