міжко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў мяккіх частках цела паміж касцямі. Міжкосныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікраструкту́ра, ‑ы, ж.

Спец. Будова цвёрдых рэчываў, якую можна ўбачыць пад мікраскопам; проціл. макраструктура.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і структура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міто́з, ‑у, м.

Спец. Найбольш пашыраны спосаб размнажэння клеткі ў жывых арганізмах і раслінах.

[Грэч. mitos — нітка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяздра́, ‑ы, ж.

1. Спец. Падскурная клятчатка ў жывёл.

2. Левы, адваротны бок шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набіва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Тканіна з набіўным узорам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для надзімання чаго‑н. паветрам. Надзімальны кампрэсар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надсяме́йства, ‑а, н.

Спец. Сістэматычная адзінка, якая аб’ядноўвае групу сямействаў ўнутры атрада. Надсямейства кошак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Надаць (надаваць) гуку насавое адценне.

[Ад лац. nasalis — насавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накапля́льнік, ‑а, м.

Спец. Устройства, апарат, якія даюць магчымасць запасіць што‑н. Накапляльнік энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)