хлыст¹, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Спілаванае дрэва з верхавінай, ачышчанае ад сукоў (спец.).

2. Тонкі, гнуткі дубец, плётка.

|| прым. хлысто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаранкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Разводзіць, вырошчваць расліны пры дапамозе чаранкоў.

|| зак. адчаранкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. чаранкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (спец.).

Невялікі злітак металу ў форме бруска, звычайна прызначаны для пераплаўкі.

Ч. чыгуну.

|| прым. чу́шкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).

Кантынентальны ш.

|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.

Шэльфавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстэрытарыя́льнасць, -і, ж. (спец.).

Права дыпламатычных прадстаўнікоў, што знаходзяцца ў якой-н. дзяржаве, падпарадкоўвацца законам толькі сваёй дзяржавы; дыпламатычны імунітэт.

Э. пасла.

|| прым. экстэрытарыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эму́льсія, -і, ж. (спец.).

1. Вадкасць з узважанымі ў ёй часціцамі іншай вадкасці.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, фота- і кінаплёнцы (уст.).

|| прым. эмульсі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маркіро́ўка ​1, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маркіраваць ​1.

2. Знак, кляймо, марка на таварах, вырабах.

маркіро́ўка ​2, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. маркіраваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́шчык, ‑а, м.

1. Дудачка, якой прывабліваюць птушак. У гэты час .. [рабчыкі] добра ідуць на пішчык. Ігнаценка.

2. Спец. Трысняговая пласцінка, якая гучыць у муштуку драўляных духавых музычных інструментаў.

3. Спец. Спецыяльнае прыстасаванне для вымярэння голасу акцёра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаму́цік, ‑а, м.

1. Памянш. да хамут (у 1 знач.).

2. Спец. Злучальная дэталь кальцавой формы.

3. Спец. Заціскачка ў металарэзным станку, якая перадае вырабу вярчэнне ад патрона.

•••

Прыцэльны хамуцік — папярочная планка на рамцы вінтовачнага прыцэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вегетацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вегетацыі.

•••

Вегетацыйны перыяд гл. перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)