тэ́рбій, ‑ю, м.
Спец. Рэдказямельны элемент, які складаецца з аднаго ўстойлівага ізатопа.
[Ад геагр. назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)