Kller

I

m -s, -

1) вет. ко́лер (конская хвароба)

2) разм. шале́нства

II

n -s, - скурана́я безрука́ўка, ку́ртка

2) гарса́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ангі́на

(лац. angina, ад angere = душыць)

вострая інфекцыйная хвароба з запаленнем слізістай абалонкі зева, асабліва паднябенных міндалін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грып

(фр. grippe)

вострая вірусная хвароба эпідэмічнага характару, галоўнымі рысамі якой з’яўляюцца запаленне дыхальных шляхоў і гарачка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыстрэ́с-сіндро́м

(ад ды- + стрэс + сіндром)

хвароба нованароджаных у першыя гадзіны жыцця, якая праяўляецца цяжкімі дыхальнымі расстройствамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-патыя

(ад гр. pathos = боль, пакута)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «боль, пакута», «хвароба».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ваўча́нкахвароба ваўчанка’ (БРС). Рус. волча́нка. У бел. мове, магчыма, запазычанне з рус., дзе назва ўтворана ад волк (па характару хваробы). У рус., магчыма, калька з лац. lupus ’тс’ (літаральна ’воўк’). Гл. Гараеў, 54; Фасмер, 1, 346; Шанскі, 1, В, 153.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вузяльні́цахвароба пшаніцы і ячменю, калі ў каласах з’яўляецца чорны парашок’ (Мат. Гродз.). Магчыма, ад ву́зел, бо колас, заражаны гэтай хваробай, выдаецца вузлаватым ці на падставе веравання, што завязаны вузел з жытніх сцяблоў можа прыносіць гаспадару поля няшчасце; параўн. за́вітка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Начні́чнік ’паўночнік, Jasione montana L.’ (Арх. Федар.). Відаць, ад начніцы ’дзіцячая хвароба, крыксы’; ’злыя начныя духі’ (гл.); паводле Будзішэўскай, са спасылкай на архіў Федароўскага, на Беларусі супраць іх ужывалася расліна nocznicznik (Rozpr. Kom. Język. Łódź. Tow. Nauk., 32, 1986, 37).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

contagious

[kənˈteɪdʒəs]

adj.

1) зара́зны

colds are contagious — засту́да — зара́зная хваро́ба

2) зара́зны (хво́ры)

3) заразьлівы

yawning is often contagious — пазяха́ньне ча́ста быва́е заразьлі́вае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

painful

[ˈpeɪnfəl]

adj.

1) балю́чы; непрые́мны, клапатлі́вы

a painful illness — бале́сная хваро́ба

a painful problem — балю́чае пыта́ньне

a painful duty — непрые́мны абавя́зак

2) цяжкі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)