рэферы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (кніжн.).
Зрабіць (рабіць) рэферат чаго-н.
Р. кнігу.
|| зак. таксама прарэферы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
саслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.
У выразе: саслужыць службу каму —
1) зрабіць паслугу.
С. службу даўняму сябру;
2) прынесці карысць.
Старыя рэчы яшчэ саслужаць сваю службу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сталю́га, -і, ДМ -лю́зе, мн. -і, -лю́г, ж.
1. Прыстасаванне для распілоўкі бярвён на дошкі.
2. Сталярны варштат.
Зрабіць новую сталюгу.
|| прым. сталю́гавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
узмацні́ць, -мацню́, -мо́цніш, -мо́цніць; -мо́цнены; зак., што.
Зрабіць мацнейшым.
У. гук.
Артылерыя ўзмацніла агонь.
У. выхаваўчую работу.
|| незак. узмацня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. узмацне́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Абу́ць у ла́пці ’абмахляваць’ (Шат.), (параўн. абармот (гл.) ’махляр’ < аборо‑мот) = ’зрабіць лапцюжнікам’, г. зн. чалавекам дурным. Параўн. яшчэ ўкр. обути (узути) у постоли.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мэдзіцца ’прымервацца да справы, меціцца яе зрабіць, доўга збірацца рабіць’ (дзярж., Нар. сл.; Калюга, КТС). У выніку кантамінацыі лексем мэта і мудзіць < мудик (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысадзі́ць ’пасадзіць дадаткова да ўжо пасаджанага’; ’зрабіць меншым па вышыні, ніжэйшым, мізарнейшым’; ’прыладжваць’ (Нас., Байк. і Некр., ТСБМ), прыса́джваць ’прыстаўляць’ (ТС). Да садзі́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ско́іцца ‘адбыцца’ (ТС), ‘знябыцца, абцяжарыцца’ (Варл.). Прыставачнае ўтварэнне ад *kojiti, параўн. укр. ско́їти ‘зрабіць нешта нядобрае, учыніць’; чыстая аснова прадстаўлена ў койкнуць ‘памерці’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папулярызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
1. Зрабіць (рабіць) папулярным, даступным што‑н. Папулярызаваць навуковыя вывады.
2. Зрабіць (рабіць) шырока вядомым, распаўсюджаным. Папулярызаваць новы метад. □ Савецкія людзі, дасягнуўшы новага поспеху, імкнуцца папулярызаваць перадавы вопыт, зрабіць яго здабыткам народа. «Беларусь». Слоўнік Вярынды прызначаўся папулярызаваць царкоўнаславянскую мову, занядбаную і незразумелую тагачаснаму насельніцтву Украіны і Беларусі. Шакун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Níedertracht
f - ні́засць, по́дласць
éine ~ verüben — зрабі́ць [дапусці́ць] по́дласць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)