veránlassen

vt

1) заахво́чваць, дава́ць падста́ву, прымуша́ць

2) распараджа́цца (чым-н.)

álles Nótwendige ~ — распарадзі́цца аб усі́м неабхо́дным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verspréchung

f -, -en абяца́нне, абяца́нка

j-m ~en máchen — дава́ць каму́-н. абяца́нні

~en hálten* — стрыма́ць абяца́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúsagen

1.

vt абяца́ць; згаджа́цца, дава́ць зго́ду (на што-н.)

2.

vi падыхо́дзіць, падаба́цца, быць да гу́сту

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingeben

* vt

1) дава́ць (лякарства)

2) перан. наво́дзіць (на думку)

3) падава́ць (заяву)

4) камп. уво́дзіць да́ныя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinräumen

vt

1) уступа́ць

2) дава́ць (права)

3) (in A) прыма́ць (куды-н.)

die Wóhnung ~ — абсталёўваць кватэ́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

użyczać

użycza|ć

незак. кніжн. даваць; пазычаць; дзяліцца;

~ć pomocy — дапамагаць;

gospodarze ~li nam pokoju — гаспадары здавалі нам пакой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

delight​2 [dɪˈlaɪt] v.

1. дава́ць задавальне́нне, прыно́сіць асало́ду; захапля́ць, зачаро́ўваць;

I am delighted to accept the invitation. Я вельмі рады прыняць запрашэнне.

2. : delight in smth./in doing smth. це́шыцца; атры́мліваць/мець асало́ду ад чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

haul​2 [hɔ:l] v.

1. цягну́ць; цягну́цца (цераз сілу); валачы́; валачы́ся

2. ве́сці або́ цягну́ць (каго-н.) сі́лаю

3. выкліка́ць (у суд); прыця́гваць

♦

haul smb. over the coals рабі́ць каму́-н. вымо́ву; дава́ць наганя́й каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тлума́чыць ’даваць тлумачэнне, высвятляць, каментаваць’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Касп., Ласт., Некр. і Байк., ТС, Цых.), ’расказваць, гаварыць, апавядаць’ (шальч., смарг., гродз., Сл. ПЗБ), ’перакладаць’ (Вруб., Цых.; маст., стаўб., Сл. ПЗБ). З польск. tłumaczyć ’выясняць, інтэрпрэтаваць, абгрунтоўваць; перакладаць’, старое і дыял. tłomaczyć ’тс’, што да *tl̥mačiti ’перакладаць з адной мовы на другую; выясняць, інтэрпрэтаваць’, параўн. укр. товма́чити ’тс’, рус. толма́чить ’тс’, чэш. tlumočit ’тс’, серб.-харв. тума́чити, дыял. толма́чити ’выясняць, перакладаць; распавядаць, разумець’, макед. дыял. тумачи ’тс’; утворана ад прасл. *tl̥mačь (Борысь, 635), гл. талмач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паве́даміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каму (зрэдку каго-што), што, аб чым, пра што, з дадан. сказам і без дап.

Давесці да ведама. Паведаміць начальству аб здарэнні. Яна паведаміла, што не прыйдзе на работу. □ Трэба так ці сяк паведаміць дзеда Талаша ці каго-небудзь з яго сяброў. Колас. Роўным і як быццам спакойным голасам паведаміла радыстка пра сігналы з эсмінца. Кулакоўскі. // Расказаць, сказаць. Мой тата прыехаў, сур’ёзна паведаміла Марынка. Васілевіч. // Даваць якія‑н. звесткі. Паведаміць міліцыі. Паведаміць суду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)