Зе́ціць, зітаць ’прасіць’ (арг., Фасмер, Этюды). Рус. арг. зетить ’гаварыць, прасіць’, укр. арг. зітати, зэтать ’прасіць’, польск. арг. zitać ’гаварыць’. З грэч. ζητῶ ’прашу’. Бандалетаў, Этимология, 1980, 71; Фасмер, Этюды. З, 63. Параўн. яшчэ рус. зе́тить ’падглядваць, глядзець’, якое Шанскі (2, З, 89) звязвае з зеница, зиять.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брусі́ць ’трызніць’ (Касп.). Няясна. Параўн. рус. бруси́ть гаварыць незразумела; трызніць; ілгаць; балбатаць; п’янстваваць; гарэзнічаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талябе́ніць (талебе́ніць) ’гаварыць адно і тое ж, балбатаць’ (ТС). Гл. талабаніць (з экспрэсным змякчэннем).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́нціць ‘гаварыць, паўтараць адно і тое ж’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, звязана з трэнтацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dwell2 [dwel] v. (on/upon) гавары́ць/піса́ць падрабя́зна (пра што-н.);
There’s no need to dwell on this matter. Hе трэба доўга спыняцца на гэтай справе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
rabbit2 [ˈræbɪt] v. палява́ць на труса́ або́ за́йца; ста́віць па́стку на трусо́ў або́ зайцо́ў
rabbit on [ˌræbɪtˈɒn] phr. v. BrE, infml(about) гавары́ць (доўга, падрабязна, шматслоўна), пляву́згаць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бяссло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Выказаны без слоў. Бясслоўны дакор. // Пра чалавека, які не любіць гаварыць; маўклівы. [Лагуновіч:] — Але тут [у калгасніц], акрамя ўсіх бядот, якія ты [Якавенка] ведаеш, яшчэ і іх асабістая — старшыня. .. На выгляд — так, бясслоўнае стварэнне, цялё рахманае. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абыхо́длівы, ‑ая, ‑ае.
Ветлівы, далікатны ў абыходжанні. Калі ўжо гаварыць аб ёй, дык усюды, дзе ні пабывала Марына, яна была самай абыходлівай і ласкавай сярод медсясцёр. Грамовіч. Гэта быў чалавек гадоў сарака, далікатны і абыходлівы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залі́шне, прысл.
Разм. Звыш меры, занадта. Сяргей апраўдваецца залішне голасна, і Юрка прыкрывае яму рот далонню. Курто. Іван.. Цярэшка быў проста маўчун і не любіў залішне гаварыць там, дзе і без таго ўсё было ясна. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каза́льніца, ‑ы, ж.
Уст. Амбон. Не веру купленым прарокам, Што з казальніц за грошы лгуць І сочаць прагавітым вокам, Скуль больш чырвонцаў ім нясуць. Купала. Ксёндз узышоў на балкон-казальніцу, адкашляўся і пачаў гаварыць казань. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)