уро́скід,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уро́скід,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарма́нт, ‑а,
1.
2. Частка слова (прыстаўка, суфікс, інфікс), якая служыць для словаўтварэння і словазмянення.
[Ад лац. formans, formantis — які ўтварае, фарміруе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фасфары́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае ў сваім складзе фосфар.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хляўчу́к, хлеўчука,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ху́ткасны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́пкі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чалавекалю́б, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыра́нка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шасэ́,
[Фр. chaussée.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)