храміро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для храміроўкі, храміравання. Храміровачны матэрыял. Храміровачны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвердаме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які служыць для вызначэння ступені цвёрдасці якога‑н. рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэліба́т, ‑у, М ‑баце, м.

Абавязковая бясшлюбнасць, устаноўленая для каталіцкага духавенства і праваслаўнага манаства.

[Ад лац. caelebs — нежанаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння брэху сабачаняці. Рыжая сучачка Цяў ды цяў... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шатко́ўня, ‑і; Р мн. ‑ковень; ж.

Прыстасаванне, прылада для шаткавання (звычайна капусты). Ручная шаткоўня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкларэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для рэзання шкла. Шкларэзны станок. Шкларэзны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматме́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікую колькасць месц для пасажыраў. Шматмесны аўтобус. Шматмесны самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрабу́р, ‑а, м.

Машына з электрарухавіком для бурэння свідравін. Выкарыстанне электрабура ў нафтаздабываючай прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраруба́нак, ‑нка, м.

Рубанак для апрацоўкі паверхні драўляных вырабаў, які дзейнічае на электрычнай энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электраско́п, ‑а, м.

Прыбор для выяўлення і вымярэння электрычных зарадаў у якім‑н. целе.

[Ад слова электра... і грэч. skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)