Verbum

пазасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Засунуць, усунуць куды‑н. усё. многае. Пазасоўваць за пояс сякеры. □ Зянькевіч спрытна пазасоўваў газеты пад салдацкую кашулю. П. Ткачоў. // Разм. Зачыніць унутр чаго‑н. усё, многае. Пазасоўваць шуфляды ў стол.

2. Разм. Зачыніць на засаўку ўсё, многае. Пазасоўваць дзверы.

3. Разм. Падзець невядома куды ўсё, многае.

пазаліпа́ць, ‑ае; зак.

1. Заліпнуць, пакрыцца чым‑н. ліпкім — пра ўсё, многае.

2. Разм. Шчыльна прыстаць — пра ўсё, многае. Дзверы пазаліпалі.

пазамака́ць, ‑ае; зак.

1. Стаць мокрым, замокнуць — пра ўсё, многае. Сена пазамакала.

2. Набрыняўшы, перастаць цячы — пра ўсё, многае. Бочкі пазамакалі.

паабрыва́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Зрываючы, абарваць усё, многае. Паабрываць яблыкі.

2. Адарваць усё, многае. Паабрываць ніткі. Паабрываць правады.

паабрыва́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абрыць, парыць усё, многае. Паабрываць зямлю вакол агароджы.

пазліва́цца, ‑аецца; зак.

1. Зліўшыся, злучыцца — пра ўсё, многае. Ручаіны пазліваліся ў патокі.

2. перан. Аб’яднацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

паперако́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Перакасіць ​¹ усё, многае.

паперако́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Перакасіць ​² усё, многае.

пасто́чваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Стачыць ​¹ усё, многае.

пасто́чваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Стачыць ​³ усё, многае.