Verbum

пазно́сіць, -о́шу, -о́сіш, -о́сіць; зак.

1. каго-што. Знесці адкуль-н. усё, многае або знесці ў адно месца ўсіх, многіх ці адно, многае.

П. бульбоўнік з агарода.

П. параненых у санітарную машыну.

2. што. Спусціць уніз усё, многае.

П. сена з вышак.

3. што. Сарваўшы, разбурыўшы, знесці з месца ўсё, многае.

П. масты.

4. што. Пайшоўшы, узяць з сабой усё, многае.

П. чужыя рэчы.

го́рад, -а, мн. гарады́, гарадо́ў, м.

1. Буйны населены пункт, адміністрацыйны, прамысловы, гандлёвы і культурны цэнтр.

Сталічны г.

Г. на Дзвіне.

Жыць за горадам.

2. Населенае месца, абгароджанае і ўмацаванае сцяной (гіст.).

Старажытны славянскі г.

3. У розных рухомых гульнях (напр., лапта, гарадкі) месца, лагер кожнай каманды.

|| памянш. гарадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. гарадскі́, -а́я, -о́е.

Гарадская гаспадарка.

Гарадскія будынкі.

зру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., каго-што.

Скрануць, рухаючы; перамясціць.

З. воз з месца.

|| незак. зру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зрух, -у, м. і зрушэ́нне, -я, н.

запаве́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Запаведнае месца, дзе зберагаюцца і захоўваюцца рэдкія і каштоўныя расліны, жывёлы, унікальныя ўчасткі прыроды, культурныя каштоўнасці і пад.

Бярэзінскі з.

Бабровы з.

дакі́нуць, -ну, -неш, -не; дакі́нь; -нуты; зак., што.

Кінуўшы, папасці ў якое-н. месца.

Д. мяч да варот.

|| незак. дакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і дакі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

ве́ча, -а, н.

Народны сход у Старажытнай Русі і Беларусі гараджан для вырашэння грамадскіх спраў, а таксама месца такога сходу.

Полацкае в.

|| прым. вечавы́, -а́я, -о́е.

В. звон.

галго́фа, -ы, ж.

1. (з вялікай літары). Назва ўзгорка паблізу Іерусаліма, дзе, згодна з хрысціянскім веравучэннем, быў распяты Ісус Хрыстос.

2. перан. Месца пакут, нягод.

Узысці на галгофу.

адміралце́йства, -а, н.

1. Месца пабудовы, абсталявання і рамонту ваенных караблёў (уст.).

2. У царскай Расіі і Англіі: міністэрства ваенна-марскога флоту; марское ведамства.

|| прым. адміралце́йскі, -ая, -ае.