дзендзіна Саляварны завод (Гарб.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ceramiczny

ceramiczn|y

керамічны;

wytwórnia ~a — керамічны завод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кансе́рвавы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з кансервамі, з іх прыгатаваннем. Кансервавая прамысловасць. Кансервавы завод. // Прызначаны для кансерваў, з-пад кансерваў. Кансервавая бляшанка. Кансервавы нож.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчу́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каўчуку. Каўчукавае дрэва. // Прызначаны для вытворчасці каўчуку. Каўчукавы завод. // Выраблены з каўчуку. Каўчукавая трубка. Каўчукавая падэшва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіліка́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сілікатаў; звязаны з вытворчасцю сілікатаў. Сілікатны завод. Сілікатная прамысловасць. // Зроблены з сілікатаў. Сілікатная цэгла. Сілікатны клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́беневы, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца або зроблены са шчэбеню; пакрыты шчэбенем. Шчэбеневы насціл.

2. Які прызначаны, служыць для вырабу шчэбеню. Шчэбеневы завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ркавы I

1. про́бковый;

к. шлем — про́бковый шлем;

к. по́яс — про́бковый по́яс;

~вая падэ́шва — про́бковая подошва́;

2. про́бочный;

к. заво́д — про́бочный заво́д;

○ ~вае дрэ́ва — про́бковое де́рево;

к. дуб — про́бковый дуб

ко́ркавы II анат. ко́рковый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вінакурня ’вінакурны завод, бровар’ (БРС, КТС). Укр. виноку́рня, рус. виноку́рня, ст.-рус. винокурня (з XVII ст.) ’тс’. Утворана па тыпу іншых Nomina loci пры дапамозе суф. ‑ьnʼa (які служыць для ўтварэння назваў закрытых памяшканняў) ад дзеяслова вінакурыць ’гнаць віно, гарэлку’ (ці ад назоўніка вінаку́р).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гу́та ’гута, завод’. Ст.-бел. гута ’тс’ (Булыка, Запазыч.). Запазычанне з польск. huta ’тс’ (а гэта са ст.-в.-ням. hutta, с.-ням. hutte). Гл. Слаўскі, 1, 440–441; Кюнэ, Poln., 59; Бернекер, 379–380; Брукнер, 174. Параўн. і рус. гу́та (гл. Фасмер, 1, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дамо́ўленасць, ‑і, ж.

Пагадненне, дасягнутае ў выніку перагавораў. У гэтым годзе, па дамоўленасці праўлення калгаса з прамкамбінатам, цагельны завод пачаў працаваць раней звычайнага. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)