Verbum

мо́ра, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Частка акіяна: вялікая водная прастора з гаркаватасалёнай вадой, больш-менш адасобленая сушай або падводнымі падняццямі.

Чорнае м.

2. перан., каго-чаго. Вялікая колькасць, мноства каго-, чаго-н.

М. людзей.

М. слёз.

|| прым. марскі́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

М. флот.

○

Марская хвароба — хваравіты стан, выкліканы гайданкай.

морг¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяльнае памяшканне для захавання трупаў, іх анатаміравання і выдачы для пахавання.

|| прым. мо́ргаўскі, -ая, -ае (разм.).

морг², -а, мн. маргі́, марго́ў, м.

Старабеларуская адзінка вымярэння плошчы, роўная 0,71 га.

|| прым. мо́ргавы, -ая, -ае.

мо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і маргаць (у 1 і 2 знач.).

|| наз. мо́рганне, -я, н.

мо́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, морд і -аў, ж.

1. Пярэдняя частка галавы ў жывёлы.

2. Твар чалавека (разм., груб.).

|| памянш.-ласк. мо́рдачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

морж, маржа́, мн. маржы́, маржо́ў, м.

1. Буйная марская млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах (разм.).

Секцыя маржоў.

|| ж. маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х (да 2 знач.; разм.).

|| прым. маржо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Маржовая скура.

мо́рква, -ы, ж.

Агародная расліна сямейства парасонавых з ядомым караняплодам саладкаватага смаку звычайна аранжавага колеру.

|| прым. марко́ўны, -ая, -ае.

М. сок.

морс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прахаладжальны салодкі напой з разведзенага вадой соку ягад або фруктаў.

Яблычны м.

|| прым. мо́рсавы, -ая, -ае.

мо́рфій, -ю, м.

Тое, што і марфін.

мо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак.

1. Збірацца ў маршчыны (пра скуру, часткі твару і пад.).

2. Моршчыць твар (ад болю, незадаволенасці і пад.).

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Пакрывацца маршчынамі, складкамі (пра адзежу, рэчы).

|| зак. намо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца, памо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і змо́ршчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца.