трохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які здольны звязаць тры атамы вадароду. Трохвалентная група элементаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубкава́нне, ‑я, н.

Спец. Утварэнне сцябла ў злакавых, выхад у трубку. Фаза трубкавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмпо́граф, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які рэгіструе ступень хуткасці выканання якой‑н. работы.

[Ад іт. tempo — тэмп і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаско́п, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вызначэння рознасці тэмпературы без яе дакладнага вымярэння.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмафіла; з’яўляцца тэрмафілам. Тэрмафільныя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмафо́б, ‑а, м.

Спец. Арганізм, які не развіваецца пры высокай тэмпературы. Грыбы-тэрмафобы.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і phóbos — страх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмафо́бны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да тэрмафоба; з’яўляецца тэрмафобам. Тэрмафобныя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярста́цца, ‑аецца; зак.

Спец. Змясціцца ў радок або на старонку ў працэсе вярстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́вісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дае добры ўлоў. Уловістая пара года. Уловісты нерат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́ўнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, механізм для ўлоўлівання чаго‑н. Улоўнік металічнага пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)