старабелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з развіццём беларускай народнасці, мовы, культуры ў перыяд 14–17 стст. Старабеларускія помнікі пісьменнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стараславя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з літаратурна-пісьмовай культурай славян эпохі 9–11 стст. Стараславянская мова. Помнікі стараславянскай пісьменнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэ́рлінгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэрлінга, звязаны з абаротам валюты, якая базіруецца на фунце стэрлінгаў. Стэрлінгавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднабудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суднабудавання. Суднабудаўнічая прамысловасць. // Звязаны з суднабудаваннем, прызначаны для пабудовы суднаў. Суднабудаўнічая верф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмадынамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з цеплавым рухам і яго ўплывам на фізічныя ўласцівасці цел. Тэрмадынамічныя працэсы. Тэрмадынамічная раўнавага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́нгавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фангу; зроблены з фангу. Фангавы тавар. // Звязаны з вырабам фангу. Фангавыя машыны.

[Ад ням. fangen — лавіць (пятлю).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурніту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фурнітуры; звязаны з вытворчасцю фурнітуры. Фурнітурны цэх. // Які з’яўляецца фурнітурай. Фурнітурныя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. да цюкаваць.

2. у знач. прым. Упакаваны, звязаны ў цюкі. Цюкаванае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сопу́тствующий

1. прич. які́ (што) спадаро́жнічае, які́ (што) ідзе́ ра́зам; які́ (што) адбыва́ецца адначасо́ва; см. сопу́тствовать;

2. прил. спадаро́жны; адначасо́вы; звя́заны з гэ́тым;

сопутствую́щие обстоя́тельства звя́заныя з гэ́тым (адначасо́выя) акалі́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ско́расны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скорасці, звязаны са скорасцю (у 1, 5 знач.). Скорасная адзінка. Скорасны рэжым палёту. // Які рэгулюе скорасць чаго‑н. Скорасны рэгулятар. // Які рухаецца з вялікай скорасцю. Скорасны аўтобус.

2. Звязаны з высокімі тэмпамі работы на аснове рацыяналізацыі вытворчага працэсу. Скораснае будаўніцтва. Скораснае рэзанне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)