Verbum

пакары́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто пакарыў або пакарае каго-, што-н.

Пакарыцелі вяршыні.

Чалавек — п. космасу.

|| ж. пакары́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

пакары́цца, -кару́ся, -ко́рышся, -ко́рыцца; зак.

1. каму-чаму. Падпарадкавацца чыёй-н. уладзе, волі.

Не пакорымся нахабным заваёўнікам.

2. чаму. Змірыцца з чым-н., адмовіўшыся ад супраціўлення чаму-н.

П. лёсу.

|| незак. пакара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

пакары́ць, -кару́, -ко́рыш, -ко́рыць; -ко́раны; зак., каго-што.

1. Падпарадкаваць сваёй уладзе, заваяваць.

П. крэпасць.

Чалавек пакарыў космас.

2. перан. Выклікаць у каго-н. сімпатыю, давер да сябе.

П. дзявочае сэрца.

|| незак. пакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пакарэ́нне, -я, н.

пакасі́цца гл. касіцца.

пакасі́ць гл. касіць².

пака́тасць, -і, ж.

1. гл. пакаты.

2. Пакатая паверхня.

П. узгорка.

паката́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Правесці некаторы час, катаючыся на чым-н.

П. на веласіпедзе.

паката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго.

Павазіць, пракаціць крыху.

П. дзяцей на санках.

пака́ты, -ая, -ае.

Нахілены, без крутасці.

П. дах.

|| наз. пака́тасць, -і, ж.

пакаўзну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Тое, што і паслізнуцца.