Verbum

адваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адагнуты і прыгладжаны край адзення ці абутку.

Пінжак з шырокімі адваротамі.

2. Адваротны бок чаго-н. (кнігі, паштоўкі і пад.).

Подпіс на адвароце здымка.

ад’е́сці, ад’е́м, ад’ясі́, ад’е́сць; ад’ядзі́м, ад’ясце́, ад’яду́ць; ад’е́ш; ад’е́дзены; зак.

1. Адкусіць, адгрызці; з’есці частку чаго-н.

Кот ад’еў галаву рыбіны.

2. Скончыць есці (разм.).

|| незак. ад’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

адлама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны і -ло́маны; зак., што і чаго.

Ломячы, зламаўшы, аддзяліць; адбіць, адкрышыць.

А. кавалак пароды.

А. кавалак хлеба.

|| незак. адло́мліваць, -аю, -аеш, -ае і адло́мваць, -аю, -аеш, -ае.

канструява́ць, -рую́ю, -рую́еш, -рую́е; -рую́й; -руява́ны; незак., што.

1. Ствараць канструкцыю чаго-н.; будаваць.

К. радыёпрыёмнік.

2. Ствараць у пэўным саставе (кніжн.).

К. прэзідыум міжнароднага кангрэса.

|| зак. сканструява́ць, -рую́ю, -рую́еш, -рую́е; -рую́й; -руява́ны.

кво́та, -ы, ДМ кво́це, мн. -ы, квот, ж. (спец.).

Доля, норма чаго-н. дапушчальнага ў сістэме падаткаў, вытворчасці, збыту, уезду ў краіну і пад.

Іміграцыйная к.

Падатковая к.

|| прым. кво́тны, -ая, -ае.

свістапля́ска, -і, ДМ -пля́сцы, мн. -і, -сак, ж. (разм.).

1. Нястрыманае, бурнае праяўленне чаго-н. адмоўнага.

Пачалася с., якой свет не бачыў.

2. Пра поўную неразбярыху ў чым-н., з чым-н.

страхава́цца, страху́юся, страху́ешся, страху́ецца; страху́йся; незак.

1. Страхаваць (у 1 знач.) сябе, сваю маёмасць.

С. на выпадак няшчасця.

2. перан. Засцерагаць сябе ад чаго-н. непрыемнага, непажаданага.

|| зак. застрахава́цца, -страху́юся, -страху́ешся, -страху́ецца; -страху́йся.

удо́ўж, прыназ. з Р і прысл.

У напрамку даўжыні чаго-н.

У. сцен стаяць лавы.

◊

Удоўж і ўпоперак (разм.) —

1) ва ўсіх напрамках;

2) добра, да дробязей.

Ведаць што-н. у. і ўпоперак.

ула́снасць, -і, ж.

1. Маёмасць, якая належыць каму-н.

Дзяржаўная ў.

2. Прыналежнасць каго-, чаго-н. каму-, чаму-н. з правам распараджэння.

Прыватная ў. на зямлю.

Набыць што-н. ва ў.

Права ўласнасці.

фо́рмула, -ы, мн. -ы, -мул, ж.

1. Кароткае і дакладнае славеснае выказванне, азначэнне чаго-н.

Выкласці ў сціслых формулах.

2. Умоўнае абазначэнне адносін якіх-н. велічынь, элементаў і пад.

Арыфметычная ф.

Ф. вады.