перацалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго-што.

Пацалаваць усіх, многіх або ўсё, многае. Перацалаваць усіх родных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да пхаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развярце́ць, ‑вярчу, ‑верціш, ‑верціць; зак., каго-што.

Вызваліць ад абгорткі; разгарнуць заверчанае. Развярцець палец. Развярцець цукеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Зняць вяроўку з таго, хто быў залыганы. Разлыгаць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рээвакуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Вярнуць (варочаць) назад пасля эвакуацыі. Рээвакуіраваць завод.

[Ад лац. re — назад і эвакуіраваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Звесці для злучкі; злучыць (пра жывёл). Спараваць зубра з каровай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Звязаць путам пярэднія ногі каня з адной задняй. Стрыножыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́мніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Запомніць, утрымаць у памяці. Дзе ты ўсё ўпомніш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускубну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм.

1. Аднакр. да ускубці.

2. Ушчыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утамі́ць, утамлю, утоміш, утоміць; зак., каго-што.

Давесці да ўтомы; стаміць, змарыць. Утаміць каня. Утаміць рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)