Verbum

му́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прычыняць боль, ціснуць, націраць.

Каменьчыкі ў чаравіках муляюць ногі.

2. перан., каму-чаму і без дап. Турбаваць, непакоіць, трывожыць.

Яму часта муляе якая-н. ідэя.

◊

Муляць вочы каму (разм.) — назаляць каму-н. пастаяннай прысутнасцю.

|| зак. наму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).

муміё, нескл., н.

Горная смала: біялагічна актыўнае рэчыва, якое выцякае з трэшчын скал, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

М. — горны бальзам.

муміфікава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ку́ецца; зак. і незак. (спец.).

Ператварыцца (ператварацца) у мумію.

|| наз. муміфіка́цыя, -і, ж.

муміфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Ператварыць (ператвараць) у мумію¹; бальзамаваць.

М. цела.

му́мія¹, -і, мн. -і, -мій, ж.

Высахлы труп чалавека або жывёлы, захаваны ад гніення бальзамаваннем.

Егіпецкія муміі.

Сухі, як м. (перан.: пра худога чалавека).

му́мія², -і, ж.

Мінеральная фарба розных адценняў чырвонага: ад светлачырвонага да чырванавата-карычневага.

мундзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннае або цывільнае форменнае адзенне.

Парадны м.

|| памянш. мундзі́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. мундзі́рны, -ая, -ае.

муніцыпалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) муніцыпалізацыю чаго-н.

муніцыпаліза́цыя, -і, ж.

Перадача нерухомай уласнасці прыватных асоб у распараджэнне органаў мясцовага самакіравання.

муніцыпалітэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Орган гарадскога або сельскага самакіравання, а таксама адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў некаторых краінах.

|| прым. муніцыпа́льны, -ая, -ае.