геліятро́п, -у, м.

1. Садовая травяністая расліна сямейства бурачнікавых з ліловымі ці белымі пахучымі кветкамі.

2. Мінерал цёмна-зялёнага колеру з чырвонымі плямамі і палоскамі.

|| прым. геліятро́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

жураві́ны, -ві́н, адз. журавіна, -ы, ж.

Ягадная вечназялёная расліна сямейства бруснічных, што расце на мохавых балотах, а таксама ягады гэтай расліны.

|| прым. жураві́навы, -ая, -ае і жураві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ло́тас, -а і -у, м.

1. -а. Паўднёвая травяністая водная расліна сямейства гарлачыкавых з буйнымі прыгожымі кветкамі.

2. -у. Зараснік гэтай расліны.

|| прым. ло́тасавы, -ая, -ае. Сямейства лотасавых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

трава​1 назоўнік | жаночы род

Расліна з аднагадовымі зялёнымі неадзеравянелымі парасткамі і сцяблом.

  • Трава травой (размоўнае неадабральнае) — пра нясмачную яду.

|| памяншальная форма: траўка і травіца.

|| прыметнік: травяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лішай​2 (лішайнік) назоўнік | мужчынскі род

Расліна ніжэйшага тыпу, якая складаецца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм; расце на глебе, камянях і кары дрэў.

|| прыметнік: лішайнікавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

валошка назоўнік | жаночы род

Травяністая расліна сямейства складанакветкавых, якая расце ў жыце і іншых злаках, і цвіце сінімі кветкамі, васілёк.

|| прыметнік: валошкавы.

  • Валошкавыя вочы (сінія, колеру валошкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

парэчкі назоўнік | жаночы род

Кустовая ягадная расліна з ядомымі кісла-салодкімі ягадамі, а таксама самі гэтыя ягады.

  • Чырвоныя, чорныя, белыя п.

|| прыметнік: парэчкавы.

  • Парэчкавае варэнне.
  • П. куст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзьмухавец назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | зборны назоўнік

Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі і насеннем на пушыстых валасінках, дзякуючы якім яно лёгка разносіцца ветрам.

|| прыметнік: дзьмухаўцовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бало́тны Sumpf-, Moor-;

бало́тны газ Súmpfgas n -es, Methán n -s;

бало́тная раслі́на Мо́orpflапzе f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

казлабаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Двух- або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных пераважна з жоўтымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)