прэтэндэ́нт

(лац. praetendens, -ntis)

асоба, якая дамагаецца права на што-н. (напр. п. на шахматную карону).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сюзерэнітэ́т

(фр. suzeraineté)

1) вярхоўнае права сюзерэна ў адносінах да васала;

2) сукупнасць правоў дзяржавы-сюзерэна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ха́йрынг

(англ. highring)

адна з формаў сярэднетэрміновага крэдытавання экспарту без перадачы права ўласнасці на тавар арандатару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карыста́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., чым.

1. Выкарыстоўваць для сваёй патрэбы.

К. газам.

К. гарадской бібліятэкай.

2. Выкарыстоўваць што-н. у сваіх інтарэсах, атрымліваць выгаду, карысць з чаго-н.

К. выпадкам.

К. чужой дабратой.

3. Мець што-н. (аўтарытэт, павагу, права і інш.).

К. поспехам.

К. ўсімі правамі.

|| зак. пакарыста́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 і 2 знач.).

|| наз. карыста́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дакумент, які дае права карыстацца чым-н.

Б. у кіно.

Праязны б.

Запрашальны б.

2. Дакумент, які сведчыць аб прыналежнасці каго-н. да палітычнай або грамадскай арганізацыі.

Прафсаюзны б.

3. Лісток з пытаннямі да таго, хто трымае экзамен, іспыт.

Экзаменацыйны б.

◊

Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваенную службу.

|| прым. біле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

recall​1 [rɪˈkɔ:l,ˈri:kɔ:l] n. fml

1. прыпаміна́нне

2. адкліка́нне (дэпутата, пасла і да т.п.);

letters of recall адзыўны́я гра́маты

3. пра́ва вярну́цца

♦

beyond recall непапра́ўны, незваро́тны; канчатко́ва забы́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

публи́чный в разн. знач. публі́чны;

публи́чная ле́кция публі́чная ле́кцыя;

публи́чная библиоте́ка уст. публі́чная бібліятэ́ка;

публи́чное пра́во юр. публі́чнае пра́ва;

публи́чные торги́ публі́чныя таргі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убе́жище ср.

1. прыста́нішча, -шча ср.; прыста́нак, -нку м.; (приют) прыту́лак, -лку м.;

2. (укрытие) воен. схо́вішча, -шча ср.;

◊

пра́во убе́жища пра́ва прыста́нішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alienation

[,eɪliəˈneɪʃən]

n.

1) адчу́жаньне; ахаладжэ́ньне n. (пачуцьця́)

2) Law перада́ньне пра́ва на ўла́снасьць

3) Med. вар’я́цтва; памяша́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

на́цыя, ‑і, ж.

1. Гістарычная супольнасць людзей, якая склалася ў ходзе фарміравання агульнасці іх тэрыторыі, эканамічных сувязей, мовы, культуры, псіхічных рыс. Права нацый на самавызначэнне. □ Нацыі непазбежны прадукт і непазбежная форма буржуазнай эпохі грамадскага развіцця. Ленін.

2. Дзяржава, краіна. Арганізацыя Аб’яднаных Нацый.

[Ад лац. natio — племя, народ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)