Finnish

[ˈfɪnɪʃ]

1.

adj.

фі́нскі

2.

n.

фі́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

палігло́т

(гр. polyglottos, ад poly = многа + glotta = мова)

чалавек, які ведае многа моў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

во́бразна прысл, во́бразны bíldlich, bíldhaft;

во́бразны вы́раз bíldlicher Áusdruck;

во́бразная мо́ва bíldhafte Spráche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стараславя́нскі лінгв áltslawisch;

стараславя́нская мо́ва die áltslawische Spráche; das Áltslawische, das Kírchenslawische (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

афрыка́анс

(гал. afrikaans)

бурская мова, адна з дзяржаўных моў Паўднёва-Афрыканскай Рэспублікі, роднасная галандскай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

украі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Украіны, украінцаў, які належыць ім. Украінская мова. Украінскі звычай. // Уласцівы ўкраінцам; такі, як ва ўкраінцаў. Украінская вышыўка. Украінская кашуля. Украінскі боршч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

French

[frentʃ]

1.

adj.

францу́скі

French language — францу́ская мо́ва

2.

n.

1) францу́зы coll.

2) францу́ская мо́ва

to speak French — гавары́ць па-францу́ску

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

по́льский

1. прил. по́льскі;

по́льский язы́к по́льская мо́ва;

2. сущ. (танец) уст. по́льскі, -кага м., паланэ́з, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтако́д

(ад гр. autos = сам + фр. code = код)

мова праграміравання, арыентаваная на канкрэтную ЭВМ.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

іўры́т

(ням. Ivrit, ад гр. hebraios = яўрэй)

сучасная мадыфікацыя старажытнаяўрэйскай мовы, афіцыйная мова Ізраіля.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)