custody [ˈkʌstədi] n.
1. апяку́нства, апе́ка; нагля́д
2. а́рышт, зняво́ленне (да суда);
be in custody знахо́дзіцца пад ва́ртай;
take into custody арыштава́ць, пасадзі́ць у ка́меру папярэ́дняга зняво́лення
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
daze1 [deɪz] n. збянтэ́жанасць; разгу́бленасць; ашаламле́нне
♦
be in a daze знахо́дзіцца ў збянтэ́жаным/ашало́мленым ста́не;
He was in a daze. Ён быў як у дурмане.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
teeter [ˈti:tə] v.
1. гайда́цца на арэ́лях
2. хіста́цца, калыха́цца
3. паку́таваць ад сумне́нняў
♦
teeter on the brink/edge of smth. знахо́дзіцца на мяжы́ чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лятэрачка ’драўлянае маленькае колца калаўрота, якое знаходзіцца побач са шпулькай і перадае ёй руханне вялікага кола’ (рас., Шатал.). З мутэрачка < польск. muterka < ням. Mutter ’гайка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Непрыто́мны ’які страціў прытомнасць, знаходзіцца ў бяспамяцтве’ (Нас., Нік., Оч., Касп., Варл., Сл. ПЗБ, БРС, ТСБМ), ’які не кантралюе свае паводзіны’ (ТС). Ад прыто́мны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пракавуліна ’маленькі завулак, пад’езд да двара’ (Юрч. Фраз. 1). Утворана ад прах (гл.) і вул‑, гл. вуліца, завулак, першаснае значэнне ’тое, што знаходзіцца перад вуліцай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прылі́стак, прылісьцік ’лістападобны парастак, які знаходзіцца ў аснове ліста некаторых раслін’ (Ласт., Байк. і Некр., ТСБМ). Лексікалізацыя словазлучэння пры лісце; параўн. аналагічнае ўкр. при́листок ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тасава́цца ’падыходзіць, дапасоўвацца’ (брасл., Сл. ПЗБ). Відаць, набліжанае да стасава́цца ’знаходзіцца ў адпаведнасці’ (гл.), успрынятага як прыставачнае ўтварэнне. Сюды ж, магчыма, тасаваць ’раўняць’ (Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
замужні, ‑яя, ‑яе.
1. Які мае адносіны да замужжа. Замужнія гады. Замужняе жыццё.
2. (‑яя). Якая знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Замужняя дачка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карацін, ‑у, м.
Аранжава-жоўты пігмент, які знаходзіцца ў моркве, гарбузах, яечным жаўтку і інш. і служыць матэрыялам для ўтварэння вітаміну А.
[Ад лац. carota — морква.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)