on one’s own
informal
самасто́йна; на сваю́ адка́знасьць, на свае́ сро́дкі
He was on his own — Ён му́сіў сам сабе́ дава́ць ра́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
veránlassen
vt
1) заахво́чваць, дава́ць падста́ву, прымуша́ць
2) распараджа́цца (чым-н.)
álles Nótwendige ~ — распарадзі́цца аб усі́м неабхо́дным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éingeben
* vt
1) дава́ць (лякарства)
2) перан. наво́дзіць (на думку)
3) падава́ць (заяву)
4) камп. уво́дзіць да́ныя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éinräumen
vt
1) уступа́ць
2) дава́ць (права)
3) (in A) прыма́ць (куды-н.)
die Wóhnung ~ — абсталёўваць кватэ́ру
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verspréchung
f -, -en абяца́нне, абяца́нка
j-m ~en máchen — дава́ць каму́-н. абяца́нні
~en hálten* — стрыма́ць абяца́нні
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zúsagen
1.
vt абяца́ць; згаджа́цца, дава́ць зго́ду (на што-н.)
2.
vi падыхо́дзіць, падаба́цца, быць да гу́сту
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
użyczać
użycza|ć
незак. кніжн. даваць; пазычаць; дзяліцца;
~ć pomocy — дапамагаць;
gospodarze ~li nam pokoju — гаспадары здавалі нам пакой
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
haul2 [hɔ:l] v.
1. цягну́ць; цягну́цца (цераз сілу); валачы́; валачы́ся
2. ве́сці або́ цягну́ць (каго-н.) сі́лаю
3. выкліка́ць (у суд); прыця́гваць
♦
haul smb. over the coals рабі́ць каму́-н. вымо́ву; дава́ць наганя́й каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
delight2 [dɪˈlaɪt] v.
1. дава́ць задавальне́нне, прыно́сіць асало́ду; захапля́ць, зачаро́ўваць;
I am delighted to accept the invitation. Я вельмі рады прыняць запрашэнне.
2. : delight in smth./in doing smth. це́шыцца; атры́мліваць/мець асало́ду ад чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Тлума́чыць ’даваць тлумачэнне, высвятляць, каментаваць’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Касп., Ласт., Некр. і Байк., ТС, Цых.), ’расказваць, гаварыць, апавядаць’ (шальч., смарг., гродз., Сл. ПЗБ), ’перакладаць’ (Вруб., Цых.; маст., стаўб., Сл. ПЗБ). З польск. tłumaczyć ’выясняць, інтэрпрэтаваць, абгрунтоўваць; перакладаць’, старое і дыял. tłomaczyć ’тс’, што да *tl̥mačiti ’перакладаць з адной мовы на другую; выясняць, інтэрпрэтаваць’, параўн. укр. товма́чити ’тс’, рус. толма́чить ’тс’, чэш. tlumočit ’тс’, серб.-харв. тума́чити, дыял. толма́чити ’выясняць, перакладаць; распавядаць, разумець’, макед. дыял. тумачи ’тс’; утворана ад прасл. *tl̥mačь (Борысь, 635), гл. талмач.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)