эквивале́нт в разн. знач. эквівале́нт, -ту м.;

де́ньги явля́ются всео́бщим эквивале́нтом эк. гро́шы з’яўляюцца ўсеагу́льным эквівале́нтам;

механи́ческий эквивале́нт тепла́ физ. механі́чны эквівале́нт цяпла́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

vergéuden

vt растра́чваць, ма́рна тра́ціць (грошы, час)

die Zeit ~ — дарэ́мна тра́ціць [марнава́ць] час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éinnahme

f -, -n

1) прыхо́д; утаргава́ныя гро́шы; збор

2) вайск. узя́цце, захо́п

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

éinteilen

vt

1) дзялі́ць; падзялі́ць

2) размярко́ўваць

sein Geld ~ — ашча́дна выдатко́ўваць гро́шы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wégegeld

n -(e)s, -er

1) даро́жны мыт

2) гро́шы на прае́зд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábzapfen

vt сцэ́джваць, адцэ́джваць

j-n ~ — разм. выманта́чваць гро́шы ў каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ава́нс, ‑у, м.

Грошы (часам і прадукты), якія выдаюцца наперад у лік зарплаты. Грашовы, натуральны аванс. Атрымаць аванс. □ Дацягнуўшы сяк-так да чарговага авансу, Яша зноў сабраў свае, цяпер ужо наскрозь прапахлыя бензінам, манаткі і зноў выйшаў на дарогу. Кулакоўскі.

[Фр. avance.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кватэ́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кватэры (у 1 знач.). Кватэрная плата. Кватэрны гаспадар. Кватэрнае пытанне. // у знач. наз. кватэ́рныя, ‑ых. Грошы, якія выплачваюцца за найманне жылога памяшкання.

2. Звязаны з забеспячэннем войск памяшканнямі. Кватэрная часць. Кватэрнае размяшчэнне войск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клад, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Грошы або другія каштоўнасці, схаваныя або закапаныя дзе‑н. Шукаць клад. Клад манет. □ Навошта той клад, калі ў дзетках лад. Прыказка.

2. Разм. Пра тое, што мае вялікую вартасць, каштоўнасць. Для партызан.. [клунак з медыкаментамі] вялікі клад. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несклада́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Просты па сваёй прыродзе, будове, выкананню і пад. Нескладаны механізм.

2. Які не з’яўляецца цяжкім для ажыццяўлення, вырашэння; няцяжкі. Нескладанае пытанне. □ Самая нескладаная аперацыя ў [панскай] Польшчы каштавала столькі, што можна было на гэтыя грошы купіць карову. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)