Verbum

монатэі́зм, -у, м. (спец.).

Вера, заснаваная на пакланенні адзінаму Богу, адзінабожжа; проціл. політэізм.

|| прым. монатэісты́чны, -ая, -ае.

Монатэістычныя рэлігіі.

мо́нстр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пачвара, страшыдла.

мопс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дэкаратыўная парода сабак з вялікай круглай галавой і кароткай мордай, кароткім моцным тулавам.

мор, -у, м.

Павальная смерць, эпідэмія.

М. выкасіў усю вёску.

мо́ра, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Частка акіяна: вялікая водная прастора з гаркаватасалёнай вадой, больш-менш адасобленая сушай або падводнымі падняццямі.

Чорнае м.

2. перан., каго-чаго. Вялікая колькасць, мноства каго-, чаго-н.

М. людзей.

М. слёз.

|| прым. марскі́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

М. флот.

○

Марская хвароба — хваравіты стан, выкліканы гайданкай.

морг¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяльнае памяшканне для захавання трупаў, іх анатаміравання і выдачы для пахавання.

|| прым. мо́ргаўскі, -ая, -ае (разм.).

морг², -а, мн. маргі́, марго́ў, м.

Старабеларуская адзінка вымярэння плошчы, роўная 0,71 га.

|| прым. мо́ргавы, -ая, -ае.

мо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і маргаць (у 1 і 2 знач.).

|| наз. мо́рганне, -я, н.

мо́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, морд і -аў, ж.

1. Пярэдняя частка галавы ў жывёлы.

2. Твар чалавека (разм., груб.).

|| памянш.-ласк. мо́рдачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

морж, маржа́, мн. маржы́, маржо́ў, м.

1. Буйная марская млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах (разм.).

Секцыя маржоў.

|| ж. маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х (да 2 знач.; разм.).

|| прым. маржо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Маржовая скура.