Verbum

гіпертрафі́я

(ад гіпер- + -трафія)

1) павелічэнне аб’ёму якога-н. органа ці тканкі цела ў выніку змянення іх функцыі або хваробы (параўн. гіпатрафія);

2) перан. празмернае развіццё чаго-н. (напр. г. чуллівасці).

дыгрэ́сія

(лац. digressio)

1) адхіленне, адступленне ад чаго-н., напр. ад тэмы ў літаратурным творы;

2) пагаршэнне стану прыродных комплексаў (пераважна ў зонах адпачынку, прыгарадных лясах) пад уплывам інтэнсіўнага іх выкарыстання.

індыферэ́нтны

(лац. indifferens, -ntis)

1) абыякавы, раўнадушны да каго-н., чаго-н. (напр. і. стан, і-ыя адносіны);

2) які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўмовы (напр. і-ае рэчыва).

канструява́ць

(лац. construere = будаваць)

1) ствараць канструкцыю чаго-н., будаваць механізмы, машыны, збудаванні з выкананнем іх праектаў і разлікаў (напр. к. аўтамабілі);

2) ствараць у пэўным саставе (напр. к. прэзідыум з’езда).

кульміна́цыя

(фр. culmination < с.-лац. culminatio, ад лац. culmen, -minis = вяршыня)

1) момант найвышэйшага напружання, уздыму, развіцця чаго-н. (напр. к. падзей, к. драмы);

2) астр. праходжанне свяціла праз нябесны мерыдыян.

мара́ль

(фр. morale, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

1) сукупнасць прынцыпаў і норм паводзін людзей у грамадстве;

2) павучальны вывад з чаго-н. (напр. м. байкі);

3) перан. павучанне, настаўленне.

эфе́кт

(лац. effectus)

1) вынік якога-н. дзеяння (напр. э. лячэння);

2) моцнае ўражанне ад каго-н., чаго-н. (зрабіць э.);

3) сродак стварэння моцнага ўражання (напр. шумавы э., светлавы э.).