ста́вішча, ‑а, н.

Месца, дзе была плаціна або запруда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crossing

[ˈkrɔsɪŋ]

n.

1) скрыжава́ньне n. (пункт, ме́сца)

2) ме́сца перахо́ду або́ перае́зду (ву́ліцы, чыгу́нкі); перапра́ва f. (праз раку́)

3) Biol. крыжава́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

misplace

[,mɪsˈpleɪs]

v.t.

кла́сьці не на ме́сца; гавары́ць або́ рабі́ць што-н. не да ме́сца або́ не ў пару́

misplaced confidence — незаслу́жаны даве́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скрану́цца sich in Bewégung sétzen (пачаць рухацца); sich verschíeben* (з месца);

спра́ва не скрану́лася з ме́сца die Sáche kam nicht vom Fleck; álles blieb beim Álten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамена́д

(фр. promenade)

уст. 1) прагулянка;

2) месца для гуляння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штаб-кватэ́ра

(ад штаб + кватэра)

месца, дзе размяшчаецца вайсковы штаб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ірвану́ць і (пасля галосных) рвану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. ірваць.

2. каго-што. Моцна тузануць, рэзка пацягнуць.

І. дзверы.

3. Рэзка скрануцца з месца, рэзкім рухам кінуцца куды-н. (разм.).

Матацыкл ірвануў з месца.

4. што. Пачаць імкліва рабіць што-н. (разм.).

Ірванём усе дружна.

5. каго-што. Падарваць, узарваць што-н. з выбухам.

Ірвануў снарад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ўгаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак. (разм.).

1. што. Перасоўваць што-н. з месца на месца.

С. сталы з аднаго пакоя ў іншы.

2. што. Соваць, рухаць чым-н. у розных напрамках (звычайна на паверхні).

С. скрынкі.

3. чым. Соваць, поркаць куды-н., у што-н.

С. палкай у гразь.

|| аднакр. саўгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. со́ўганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў дарослым, дасягнуў поўнага развіцця.

Сталыя мужчыны.

2. Здольны дзейнічаць самастойна, без дапамогі; сур’ёзны.

Арганізатар малады, але с.

3. Вопытны, які дасягнуў майстэрства ў чым-н., які вылучаецца грунтоўнасцю.

С. празаік.

4. Нязменны, разлічаны на доўгі час.

Сталае месца для жылля.

Атрымаць сталае месца работы.

5. Добра, грунтоўна абдуманы.

Сталае рашэнне.

С. вывад.

|| наз. ста́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)