Verbum

манда́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Асоба, якая дае каму‑н. даручэнне, мандат на што‑н.

імператры́ца, ‑ы, ж.

1. Вышэйшы тытул манархіні (царыцы). // Асоба, якая мае гэты тытул.

2. Жонка імператара.

ка́йзер, ‑а, м.

Імператар у «Свяшчэннай Рымскай імперыі» і Германскай імперыі. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Ням. Kaiser ад лац. caesar — цар, цэзар.]

адыёзны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які выклікае краіне адмоўныя адносіны да сябе; крайне адмоўны, непажаданы. Адыёзная асоба.

[Ад лац. odiosus — ненавісны, агідны.]

выліча́льнік, ‑а, м.

1. Асоба, якая займаецца вылічэннямі. Вылічальнік канструктарскага бюро.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

прэла́т, ‑а, М ‑лаце, м.

Вышэйшая духоўная асоба (архіепіскап, епіскап, ігумен) у каталіцкай і англіканскай цэрквах.

[Ад лац. praelatus — пастаўлены над кім‑н.]

псеўдавучо́ны, ‑ага, м.

Асоба, якая не мае сапраўднай вучонасці; вучоны, праца якога не з’яўляецца сапраўднай навукай.

секундаметры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Асоба, якая на спартыўных спаборніцтвах вядзе ўлік часу пры дапамозе секундамера.

траса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

У фінансавай справе — асоба, якая выдае другой асобе пераводны вэксаль; вэксаледаўца.

[Ням. Trassant.]

траса́т, ‑а, М ‑саце, м.

У фінансавай справе — асоба, якой даецца загад заплаціць па пераводнаму вэксалю.

[Ням. Trassat.]