укла́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для ўкладкі (у 1 знач.). Укладачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́ўнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне, механізм для ўлоўлівання чаго‑н. Улоўнік металічнага пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усеславя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае ўсе славянскія народы, мае значэнне для ўсяго славянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́р, ‑а, м.

Спец. Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, заняты прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармалі́н, ‑у, м.

Раствор фармальдэгіду з едкім удушлівым пахам як сродак для дэзінфекцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільмасхо́вішча, ‑а, н.

Памяшканне для захавання кінафільмаў у выглядзе фільмакопій, негатываў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фішкі; прызначаны для фішак. Фішкавая скрынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фле́йцавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да флейца; прызначаны для флейца, флейцавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фунда́ментны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фундамента, прызначаны для фундамента. Фундаментная пліта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хе-хе́ і хе-хе-хе́, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння нямоцнага смеху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)