Verbum

містыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго (што).

Наўмысна ўвесці (уводзіць) каго-н. у зман.

містыфіка́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца містыфікацыямі.

|| прым. містыфіка́тарскі, -ая, -ае.

містыфіка́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Наўмыснае ўвядзенне каго-н. у зман.

Ахвяра містыфікацыі.

містыцы́зм, -у, м.

Філасофскае вучэнне, форма рэлігійна-ідэалістычнага светапогляду, заснаванага на эмоцыях, інтуіцыі і ірацыяналізме, а таксама наогул схільнасць да містыкі (у 1 знач.).

|| прым. місты́чны, -ая, -ае.

містэ́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Сярэдневяковая драма на біблейскія тэмы.

мі́тальшпіль, -ю, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Сярэдняя стадыя шахматнай партыі паміж дэбютам і эндшпілем.

мітка́ль, -ю́, м.

Гатунак суравой баваўнянай тканіны палатнянага перапляцення, неапрацаваны паркаль.

|| прым. міткалёвы, -ая, -ае і мітка́льны, -ая, -ае.

мі́тра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Галаўны ўбор прадстаўнікоў вышэйшага духавенства і некаторых заслужаных святароў, які надзяваецца ў час набажэнства.

мітрапалі́т, -а, М -лі́це, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае званне праваслаўных епіскапаў, а таксама епіскап, якому нададзена гэтае званне.

|| прым. мітрапалі́цкі, -ая, -ае.

мітрапо́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

Царкоўна-адміністрацыйная акруга, якой кіруе мітрапаліт.