паабсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абсыпаць усё, многае або ўсіх, многіх. У завулку ніводнай жывой душы, снег паабсыпаў дрэвы, платы, частаколы, хаты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадрака́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак., ад каго-чаго і каго-чаго.

Адрачыся ад усяго, многага або ўсіх, многіх. Паадракацца ад сваіх абяцанняў. Паадракацца знаёмых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператанцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.

1. што. Станцаваць усё, многае. Ператанцаваць усе танцы.

2. каго. Патанцаваць даўжэй або станцаваць лепш за каго‑н. Ператанцаваць усіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахаце́ць, ‑хачу, ‑хочаш, ‑хоча; зак., чаго або з інф.

Перастаць хацець чаго‑н., страціць жаданне рабіць што‑н.; расхацець. Перахацець есці. Перахацець купацца. Перахацець вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацэ́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плода і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед.

[Лац. placenta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катамара́н, ‑а, м.

Паруснае або маторнае судна з двух карпусоў, размешчаных на некаторай адлегласці адзін ад аднаго і звязаных між сабой агульнай палубай. Пасажырскі катамаран.

[Англ. catamaran з тамільскай.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчу́к, ‑у, м.

Эластычнае рэчыва, якое здабываецца з млечнага соку некаторых трапічных раслін або штучным спосабам і скарыстоўваецца для вырабу гумы. Натуральны каўчук. Сінтэтычны каўчук.

[На мове індзейцаў тупі — каў — дрэва і учу — цячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кафе́йнік, ‑а, м.

Пасудзіна для варкі або падачы кофе. Алюмініевы кафейнік. Фарфоравы кафейнік. □ Вялізнае падвоканне замяняла стол. На ім стаяў кафейнік у карычневых падцёках. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клакёр, ‑а, м.

У буржуазным тэатры — чалавек, наняты для таго, каб гучна апладзіраваць, крычаць, свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу п’есы, артыста.

[Фр. claqueur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клоп, клапа, м.

Невялікае насякомае-паразіт, якое корміцца кроўю жывёл і чалавека. Пасцельны клоп. // Наземнае або воднае насякомае-паразіт. Раслінаедны клоп.

•••

Карміць клапоў гл. карміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)