Verbum

прычапі́цца

1. (павіснуць, прымацавацца) sich fésthängen* аддз.; hängen bléiben*;

2. перан. (прыстаць, прывязацца) sich an j-n hängen, sich (fést)klámmern (да каго-н. an A);

3. перан. разм. (пра хваробу) befállen* vt;

да яго́ прычапі́лася гэ́тая хваро́ба er wurde von díeser Kránkheit befállen;

4. перан. разм. (прыдрацца) Händel [Streit] súchen; an etw. (D) Ánstoß néhmen*; nörgeln vi (да чаго-н. an D)

сціша́цца, сці́швацца, сці́шыцца

1. (рухацца больш павольна) sich verlángsamen, sich verzögern (тс. перан.);

2. гл. сціxaць, сціxнyць

сцяка́цца

1. zusámmenfließen* vi (s); sich veréinigen (пра рэкі);

2. перан. zusámmenströmen vi (s), zusámmenlaufen* vi (s)

тармазі́ць

1. brémsen vt, hémmen vt;

2. перан. híndern vt, hémmen vt; Híndernisse [Stéine] in den Weg legen

то́рмаз м.

1. Brémse f -, -n;

2. перан. Hémmschuh m -(e)s, -e, Híndernis n -ses, -se

тра́пнасць ж.

1. Tréffsicherheit f -;

тра́пнасць збро́і вайск. Tréffsicherheit der Wáffen;

2. перан. Schlágfertigkeit f -, Schlágkraft f -

узня́ты

1. hoch gelégen; hoch gehóben;

2. перан. hoch, erhóben;

3. (пра пытанне) ángeregt; гл. тс. узнімаць

усыпі́ць, усыпля́ць разм.

1. éinschläfern vt; мед. betäuben vt, narkotisíeren vt;

2. перан. éinschläfern vt, beschwíchtigen vt