Verbum

сабутэ́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які п’е, п’янствуе разам з кім-н.

|| ж. сабутэ́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

самадастатко́вы, -ая, -ае.

1. Дастатковы для задавальнення сваіх патрэб.

2. Дастаткова значны сам па сабе, які валодае самастойным значэннем.

Самадастатковая велічыня.

саманадзе́йны, -ая, -ае.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

С. чалавек.

С. адказ.

|| наз. саманадзе́йнасць, -і, ж.

санлі́вы, -ая, -ае.

Які вельмі любіць спаць, хоча спаць, схільны да сну, вялы.

Санлівае дзіця.

С. выгляд.

|| наз. санлі́васць, -і, ж.

бето́н, -у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з сумесі цэменту, вады і іншых запаўняльнікаў, які цвярдзее пасля ўкладкі.

|| прым. бето́нны, -ая, -ае.

біс, выкл.

Выгук у тэатры, на канцэрце і пад., які выражае просьбу публікі паўтарыць выкананы нумар.

На біс праспяваць арыю Ленскага.

борт...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які знаходзіцца на борце самалёта, абслугоўвае самалёт або пасажыраў самалёта, напр.: бортінжынер, бортправадніца.

брасі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які плавае брасам.

|| ж. брасі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

былы́, -а́я, -о́е.

1. Мінулы, прошлы.

Былыя падзеі.

Успамінаць былыя часы.

2. Які страціў ранейшае становішча, прызначэнне.

Б. студэнт.

Былая слава.

бытапіса́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Пісьменнік або мастак, які ў сваіх творах адлюстроўвае быт, паўсядзённае жыццё.

|| прым. бытапіса́льніцкі, -ая, -ае.