рэлі́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэлікта; які з’яўляецца рэліктам. Рэліктавая расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страснацве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.

Трапічная травяністая павойная расліна з яркімі вялікімі кветкамі.

[Пераклад лац. passiflora.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Травяністая расліна сямейства таўсцянкавых, выкарыстоўваецца як дэкаратыўная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філадэ́ндран, ‑у, м.

Трапічная вечназялёная дэкаратыўная расліна сямейства ароідных з вялікім перыстым лісцем.

[Ад грэч. philos — сябар і dendron — дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хандры́ла, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

[Грэч. chondrillē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынера́рыя, ‑і, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства складанакветных з серабрыста-шэрымі апушанымі лістамі.

[Ад лац. cinerarius — папялісты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чальча́к, ‑у, м.

Адна- або шматгадовая травяністая меданосная і лекавая расліна сямейства чальчаковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чылі́м, ‑у, м.

Травяністая вадзяная расліна, плодам якой з’яўляецца арэх; вадзяны арэх; рагульнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шле́мнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая або паўкустовая расліна сямейства губакветных, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рац, -рцу, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады з горкім пякучым смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа.

У горы жыць ды з перцам есці (прымаўка). Чорны п.

2. Агародная расліна сямейства паслёнавых з пладамі ў выглядзе струкоў.

Фаршыраваны п.

◊

Даць (задаць) перцу каму (разм.) — вылаяць, пакараць.

|| прым. пе́рцавы, -ая, -ае і пярцо́вы, -ая, -ае.

Перцавы струк.

Сямейства перцавых (наз.). Пярцовая настойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)