bore1 [bɔ:] n. ну́дны чалаве́к або́ заня́так;

He’s such a bore. Ён такі назола.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bread and butter [ˌbredəndˈbʌtə] n.

1. бутэрбро́д

2. infml асно́ўная крыні́ца дахо́даў асо́бы або́ кампа́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aunt [ɑ:nt] n.

1. цётка (бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі)

2. infml цёця, цётка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

safari suit [səˈfɑ:riˌsju:t] n. касцю́м «сафа́ры» (доўгі жакет з кароткімі рукавамі і штаны або шорты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shoal2 [ʃəʊl] n.

1. мель, ме́ліна, мелкаво́ддзе

2. pl. shoals скры́тыя ця́жкасці або́ небяспе́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

упы́нак, -нку, м. (разм.).

Спакой.

Дома ён не знаходзіў упынку.

Без упынку — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.

Балбатаць без упынку.

Не знаходзіць або не мець упынку — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.

Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.

Яна ў рабоце не мае ўпынку.

Няма ўпынку каму-чаму або на каго-што — нельга стрымаць, спыніць.

Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.

Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гімн, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Урачыстая песня, прынятая як сімвал дзяржаўнага або сацыяльнага адзінства.

Дзяржаўны г.

Беларусі.

2. Хвалебная песня або музычны твор у гонар каго-, чаго-н.

Г. працы.

Г. міру і свабодзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі рэстаран або частка яго, дзе звычайна наведвальнікаў абслугоўваюць ля высокай стойкі, а таксама гэтая стойка.

2. Невялікая шафка для він або аддзяленне для він у шафе ці серванце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

альт, -а́, мн. альты́, -о́ў, м.

1. Нізкі жаночы або дзіцячы голас.

2. Спявак (спявачка) з такім голасам.

3. Музычны смычковы або медны духавы інструмент нізкага рэгістра.

|| прым. альто́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

антэ́на, -ы, мн. -ы, -тэ́н, ж.

Праваднік або сістэма праваднікоў, частка радыё- і тэлевізійнай устаноўкі, якая служыць для выпраменьвання радыёхваль пры перадачы або для іх улоўлівання ў час прыёму.

Тэлевізійная а.

|| прым. антэ́нны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)