incoming

[ˈɪn,kʌmɪŋ]

1.

adj.

1) які́ пры́йдзе

2) які́ надыхо́дзіць, настае́ (пра час)

2.

n.

прыхо́д, надыхо́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

lurid

[ˈlʊrəd]

adj.

1) агнявы́; агні́сты

2) страшны́, дзікі́ (пра злачы́нства); сэнсацы́йны

3) бле́дны, пану́ры (ко́лер)

4) зьнясі́лены, змо́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unrelenting

[,ʌnrɪˈlentɪŋ]

adj.

1) нячу́лы, бязьлі́тасны

2) нязьме́ншаны (пра вы́сілак), незапаво́лены (крок); неасла́бны

3) няўмо́льны

unrelenting anger — няўмо́льная злосьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

urgent

[ˈɜ:rdʒənt]

adj.

1) пі́льны; неадкла́дны, сьпе́шны; ва́жны

an urgent duty — ва́жны абавя́зак

2) напо́рлівы, насто́йлівы (пра про́сьбу, дамага́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

waxen

[ˈwæksən]

adj.

1) васко́вы, з во́ску

2) гла́дкі й бле́дны, як воск (пра ко́лер тва́ру)

3) наваскава́ны; наваксава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

coupling

[ˈkʌplɪŋ]

n.

1) спалуча́ньне n.; спаро́ўваньне n. (пра жывёлу)

2) Tech. сьця́жка f.; счэп -у m. (памі́ж ваго́намі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

chaffer

[ˈtʃæfər]

1.

n.

таргава́ньне n. (пра цану́)

2.

v.

1) таргава́цца

2) перапрадава́ць; мяня́ць

3) Figur. перакі́двацца сло́вамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

come off

а) адбы́цца, ста́цца

б) вы́явіцца

в) вы́йсьці (з спабо́рніцтва, спрэ́чкі)

г) адарва́цца (пра гу́зік), адкле́йвацца, адстава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

providence

[ˈprɑ:vɪdəns]

n.

1) найвышэ́йшая во́ля, найвышэ́йшая сі́ла, Бо́жае наканава́ньне

2) дба́ньне пра бу́дучыню; ашча́днасьць f.; аба́члівасьць, прадба́члівасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

напо́мніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

1. аб кім-чым, пра каго-што і без дап. Прымусіць успомніць, прывесці на памяць, звярнуць увагу на каго‑, што‑н. Напомніць аб сваім існаванні. Напомніць пра свае заслугі. □ [Сцёпка] напомніў тут словы Леніна аб тым, што і кухарка павінна ўмець кіраваць дзяржавай. Колас. [Шугаеў:] Я хачу табе напомніць, што галоўнага інжынера назначае і знімае міністр. Крапіва.

2. каго-што. Здацца падобным на каго‑, што‑н., выклікаць успамін пра каго‑, што‑н.; нагадаць. Прахожы напомніў сябра. Возера напомніла мора. □ Твар чалавека напомніў штосьці даўно знаёмае, крануў балючую струнку не то з дзяцінства, не то з юнацтва, і я пачаў пільна сачыць за гэтым чалавекам. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)