Verbum

вы́грузіць, ‑гружу, ‑грузіш, ‑грузіць; зак., што.

Дастаць і вынесці груз з чаго‑н. Выгрузіць дровы з вагонаў. □ [Хлопцы] рыбу выгрузілі на востраў, паехалі далей. Асіпенка.

вы́лузаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Дастаць, выняць, ачысціўшы ад шкарлупіння. Вылузаць боб са струкоў.

2. перан. Разм. Выняць, вызваліць з чаго‑н.

выме́р, ‑у, м.

Разм. Вызначэнне велічыні, памераў чаго‑н.; вымярэнне. [Беразінец:] — У нас тут няма пэўных звестак, бо ніхто раней такіх вымераў не рабіў. Броўка.

вы́страчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Прастрачыць што‑н. у розных месцах, пакрыць строчкаю ўсю паверхню чаго‑н. Выстрачыць каўнер. // Вышыць строчкай які‑н. узор.

вытво́рчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да вытворчасці. Вытворчая праграма, практыка. Вытворчы працэс.

2. Які непасрэдна займаецца вытворчасцю, вырабам чаго‑н. Вытворчая брыгада.

вы́трашчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Разм. Шырока раскрыць (пра вочы); вытарашчыць. Нагнуўшыся, .. [маці] прыцягнула мяне да сябе і сказала: — Ну чаго вачаняты вытрашчыў?.. Хадановіч.

апахмялі́цца, ‑хмялюся, ‑хмелішся, ‑хмеліцца; зак.

Разм. Тое, што і пахмяліцца. [Бацька] усё ж не ўтрываў, прахрыпеў да старой, ці не знайшла б чаго апахмяліцца. Мележ.

апла́віць, аплаўлю, аплавіш, аплавіць; зак., што.

1. Расплавіць край або паверхню чаго‑н., нагрэўшы да высокай тэмпературы.

2. Спец. Ачысціць ад прымесей пры плаўцы.

агні́шча, ‑а, н.

1. Гіст. Прыстасаванне, дзе ў старажытнасць распальвалі і зберагалі агонь.

2. Месца лакалізацыі чаго‑н., крыніца, з якой што‑н. пашыраецца.

агульнавядо́ма, безас. у знач. вык.

У усеагульным веданні чаго‑н. Агульнавядома, што велічнае заўсёды простае, вычварнае рассейвае уяўленні аб узнёслым і велічны. У. Калеснік.