Verbum

міжво́льны, -ая, -ае.

1. Які не залежыць ад волі, свядомасці.

М. смех.

2. Выпадковы, ненаўмысны.

М. сведка.

|| наз. міжво́льнасць, -і, ж.

міжраённы, -ая, -ае.

1. Які існуе, адбываецца паміж раёнамі.

Міжраённая сустрэча.

Міжраённая сувязь.

2. Агульны для некалькіх раёнаў.

М. піянерскі лагер.

мі́ра¹, -а, н.

Пахучы алей, які ўжыв. ў хрысціянскіх царкоўных абрадах.

◊

Адным мірам мазаны (разм., неадабр.) — пра людзей з аднолькавымі недахопамі.

міралюбі́вы, -ая, -ае.

Які любіць мір, згоду, заснаваны на імкненні захаваць мір; дружалюбны.

Міралюбівая палітыка.

М. чалавек.

|| наз. міралюбі́васць, -і, ж.

млада...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. малады, новы, напр.: младагегельянцы, младапісьменны (пра мову: які атрымаў пісьменнасць у нядаўні час).

мюры́д, -а, М -ры́дзе, мн. -ы, -аў, м.

Паслушнік у мусульман, які павінен без пярэчанняў выконваць усе патрабаванні свайго духоўнага настаўніка.

нарматы́ўны, -ая, -ае.

1. гл. нарматыў.

2. Які вызначае норму, стандарты, правілы.

Нарматыўная граматыка.

|| наз. нарматы́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

на́ры, -аў.

Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй.

Турэмныя н.

Двух’ярусныя н.

насе́лены, -ая, -ае.

Які мае насельніцтва; заселены.

Н. востраў.

○

Населены пункт — агульная назва месцаў, дзе жывуць людзі (горад, вёска і пад.).

начо́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які многа чытае, але павярхоўна, некрытычна засвойвае прачытанае.

|| ж. начо́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.