Verbum

змаладу́шнічаць гл. маладушнічаць.

змалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак.

1. што. Малоцячы, аддзяліць зерне ад калосся.

2. каго (што). Моцна збіць, пабіць (разм.).

З. варожыя войскі.

3. што. Перабіць, паламаць (разм.).

З. усю пасуду.

|| незак. змало́чваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

зма́лку, прысл. (разм.).

З малых гадоў, з маленства.

Прывучыць сябе да працы з.

змало́ць гл. малоць.

змалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак.

1. каго-што. Зрабіць копію з якога-н. малюнка, чарцяжа і пад., намаляваць з натуры.

З. бярозу.

2. што. Пакрыць што-н. скрозь малюнкамі.

З. увесь альбом.

3. што. Зрасходаваць на маляванне.

З. усю фарбу.

|| незак. змалёўваць, -аю, -аеш, -ае.

зман, -у, м.

1. Словы, учынкі, дзеянні, якія наўмысна наводзяць іншых на памылкі.

Паддацца на з.

2. Стан падманутага; памылковае, ілюзорнае ўяўленне аб чым-н.

Увесці каго-н. у з.

зманеўрава́ць гл. манеўраваць.

змані́ць гл. маніць.

зма́нлівы, -ая, -ае.

1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай няправільнага меркавання аб кім-, чым-н.

Зманлівая цішыня.

2. Які вабіць, чаруе.

Зманлівая далеч.

|| наз. зма́нлівасць, -і, ж.

зманці́раваць гл. манціраваць.