ла́даннік, ‑у, м.

Кустовая расліна сямейства ладаннікавых, якая змяшчае ў сабе эфірнае масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланхо́э, нескл., н.

Трапічная расліна сямейства таўсцянкавых з мясістымі лістамі; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́цік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, якая расце сярод збожжа і лёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярблю́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак.; ж.

Аднагадовая расліна сямейства лебядовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гардэ́нія, ‑і, ж.

Паўднёвая вечназялёная кустовая расліна сямейства марэнавых з прыгожымі пахучымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартэ́нзія, ‑і, ж.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства каменяломнікавых з вялікімі суквеццямі рознага колеру.

[Ад лац. hortensis — садовы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліцы́нія, ‑і, ж.

Паўднёвая павойная дэкаратыўная расліна сямейства бабовых з гронкамі пахучых кветак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пузы́рнік, ‑у, м.

Кустовая расліна сямейства матыльковых з пладамі ў выглядзе ўздутых бабоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рагалі́снік, ‑у, м.

Вадзяная расліна сямейства рагаліснікавых з дробнымі адзіночнымі кветкамі, без каранёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратані́я, ‑і, ж.

Кустовая расліна сямейства бабовых, у каранях якой маецца дубільная кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)