Прыда́ць ’зрабіць’: сам собе смерць прыдаў (ТС). Улічваючы кантэкст, трэба лічыць культурным (кніжным) запазычаннем з рус. предать смерти з дыялектнай трансфармацыяй прэфікса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распаця́ківаць ’марудзіць, доўга разважаць услых, перш чым зрабіць што-небудзь’ (ветк., Ск. нар. мовы). Няясна; магчыма, да цяка́ць, ціка́ць ’высочваць, шукаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

by oneself

а) адзі́н; сам

б) сам па сабе́, безь нічыёй дапамо́гі (зрабі́ць што)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

затачы́ць, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Зрабіць вострым; завастрыць. Затачыць свярдзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завадні́ць, ‑вадню, ‑водніш, ‑водніць; зак., што.

Спец. Зрабіць завадненне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загерметызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Спец. Зрабіць герметызацыю чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; каго-што.

Зрабіць кудлатым; скудлаціць. Закудлаціць валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анексі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) анексію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяспло́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Зрабіць бясплодным. Абясплодзіць глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць грані (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)