Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урубі́цца, урублюся, урубішся, урубіцца; зак.
Спец.Зрабіць, уруб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Карце́ць ’карцець, хацецца’ (Нас., Касп., Бяльк., Шат.), ’трывожыць, непакоіць’ (Сцяшк., Сцяшк. МГ, Юрч., Янк. 1), ’згараць ад нецярплівасці штосьці зрабіць’ (Гарэц.), укр.кортить кого ’карціць зрабіць што-небудзь, падмывае зрабіць што-небудзь’, рус.кортеть ’карцець, адчуваць боль’. Апошняе значэнне можа быць крытэрыем для рэканструкцыі семантыкі праславянскага слова. Да яго добра пасуе серб.-харв.кр̀тити ’мучыць’, параўн. семантыку ў выразе тыпу «пакутлівае жаданне» або «знемагаць, чакаючы што-небудзь». Балтыйскія паралелі да прасл.kъrtiti (параўн. яшчэ балг.къртя ’ламаць, біць’, рус.-ц.-слав.чрьсти ’рубіць’): літ.kir̃sti ’рубіць’, лат.cirst (Слаўскі, 2, 71–72). Гл. таксама кароткі.