Разм. Тое, што і прыраўнаваць 1. — Дык жа адзін воз не прыраўняеш да другога, — спакойна, разважліва даводзіць другі.Палтаран.Была б ты добраю, прырода, Каб прыраўняла да сябе. Каб не давала рана гінуць.Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што і чаго.
Разм. Мясіць доўга, неаднаразова; памясіць многа чаго‑н. Папамясіць цеста. □ Яшчэ зімою, як замерзне [грэбля], ці ўлетку, калі спёка, сюды-туды, можна па ёй перабрацца на другі бок. Але восенню і вясною... Ого! Тут папамесім гразі.Каліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бачо́к1, ‑чка, м.
1.Памянш.да бак. Пад’ехала кухня. З паходных бачкоў Мы смачна пад’елі тады.Броўка.
2. Пасудзіна для праяўлення фотапласцінак, плёнак.
бачо́к2, ‑чка, м.
Памянш.да бок. [Марына Архіпаўна:] — Павернецца ён на другі бачок і просіцца: «Мамачка, родная, яшчэ хоць адну мінутачку [паспаць]».Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зубі́ла, ‑а, ж.
Ручны інструмент, род долата для апрацоўкі металу і каменю. Адзін рабочы прыстаўляў да прэнта зубіла, другі біў зверху молатам.Чорны.Часта люлькаю пыхкаў, злаваўся і грукаў Малатком па зубілу — разносіўся звон. Высякалі яго працавітыя рукі На каменні слупкі невядомых імён.Ляпёшкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзе́цішча, ‑а, н.
Плод, тварэнне, вынік якой‑н. дзейнасці, чыіх‑н. клопатаў, намаганняў. Беларуская ССР — дзецішча Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. □ Ужо другі год працуе першая чарга азотнатукавага завода — дзецішча сямігодкі.«Беларусь».Гэта быў той самы пакой, адкуль .. [Рэндал] сачыў за нараджэннем свайго дзецішча — касмічнага карабля.Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узлётны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ўзлёту самалётаў, прызначаны для ўзлёту. Загорын рукою даў знак, і машына панеслася па ўзлётнай паласе на другі канец аэрадрома.Алешка.Пераскокваючы прыступкі рухомай лесвіцы-трапа, Павел збег на ўзлётную пластыкавую дарожку.Шыцік.
•••
Узлётна-пасадачная паласагл. паласа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
указа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які служыць для ўказання на што‑н. або чаго‑н. Да [горада] былі скіраваны ўсе ўказальныя знакі франтавых дарог.Грамовіч.
2. У граматыцы — які выражае ўказанне на прадмет. Указальны займеннік. Указальная часціца.
•••
Указальны палец — другі палец на руцэ паміж вялікім і сярэднім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цяльня́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Рмн. ‑шак; ж.
Разм. Матроская паласатая нацельная кашуля. Рэзалі вочы ярка-сінія палоскі Антосевай цяльняшкі...Васілевіч.Адзін [матрос] у разарванай абпаленай цяльняшцы з забінтаванай галавой страляў з гарматы, другі стаяў каля мачты і трымаў над галавою збіты карабельны флаг.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
übersetzen
I übersetzen
1.
vt (überA) перапраўля́ць, пераво́зіць (каго-н., што-н. на другі бок)
2.vi(s) перапраўля́цца (на другі бок)
II übersétzen
vt
1) пераклада́ць (на іншую мову)
ins Déutsche ~ — перакла́сці на няме́цкую мо́ву
2) выклада́ць (у другой форме)
ein Gedícht in Prósa ~ — вы́класці верш у про́зе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Лю́зны ’шырокі, свабодны’ (смарг., дзятл., Сл. ПЗБ), ст.-бел.люзный, лезный, лиозный ’вольны, селянін, які не меў пастаяннага месца пражывання’ (XVI ст.), запазычана са ст.-польск.luźny, lóźny, loźny ’свабодны, які цесна не прылягае’, якія з с.-в.-ням.lōs ’вольны, адарваны, слаба прымацаваны’, lose ’свавольны’ < і.-е.leu‑s‑ ’аддзяляць, адрываць, адрэзваць’ (Булыка, Запазыч., 192; Слаўскі, 4, 393–394). Суч. лю́зны магло быць нядаўна запазычана другі раз.