або́два, абодвух, Т абодвума, м. і н.; абедзве, Т абедзвюма, ж., ліч.зб.
Як той, так і другі. У гуках музыкі абодва ўспаміналі Пару далёкую, шчаслівую вясну.А. Александровіч.Два на гаду Юр’і, ды абодва дурні: увосень халодны, а ўвясну галодны.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)