Кухма́р ’крухмал’ (Янк. I). Да крухмал (гл.). Відаць, пад уплывам кухмарыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Насласні́ць ’намазаць (тлуста)’ (добруш., Мат. Гом.). Відаць, да слисны ’смашны, прынадны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нашчогацца ’насёрбацца’ (пух., З нар. сл.). Ад шчогаць (гл.), відаць, гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ня́мнуць (нямнаць) ’ударыць, гнянуць’ (Крыў., Дзіс.). Відаць, гукапераймальнае, параўн. Умнуць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пампу́ха ’мяч’ (Сл. Брэс.). Відаць, ад пампушка, пампуха (гл.), паводле формы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паса́р ’пасаг’ (стол., Сл. Брэс.). Няясна. Відаць, апіска (‑р замест ‑г) (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасі́льны ’адпаведны з сіламі, магчымасцямі’ (ТСБМ). Відаць, з рус. поси́льный ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паты́чка ’спрэчка, сутычка’ (Нас.). Відаць, паланізм. Параўн. польск. potyczka ’сутычка, бітва'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пласто́м ’неадчэпна’ (ТС). Відаць, да пласт (гл.). Семантычны перанос, аднак, няясны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плы́тка ’пласт сала, вялікі кавалак’ (ТС). Відаць, да плі́тка < пліта́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)